Adolescence dizisi ile benzer temada olan “Kevin Hakkında Konuşmalıyız” filminde Kevin karakteri Jamie’ye göre bir hayli şeytani bir karakter olarak işlenmiştir. Bir psikopatın doğuşunu anne ile ilişkisi üzerinden okuruz. Anne, özgür, sanatçı ruhlu, neşeli bir kadınken, Kevin’a hamile kalmış ve bu nedenle evlenmek zorunda kalmıştır. Annesi ile Kevin arasında çok güçlü bir bağ vardır fakat bu bağın özelliği Kevin tarafından zekice kontrol ediliyor ve kötücül bir karakter taşıyor olmasıdır. Rahme düşerek annesinin hayatını mahvetme görevini üstlenmiş olan Kevin, kendisini duygusal olarak kabullenememiş annesinin, hayatındaki tek kişi kalana kadar, istenmemenin öcünü alacaktır. Filmde psikolojik faktörler başat durumdadır ve yapbozun parçalarını birleştirmek nispeten kolaydır.
Adolescence dizisi ise daha şok edici bir şeylere sahiptir. Bunun nedeni, ilk olarak olayın güvenli alan olarak gördüğümüz çocuğun odası merkezli olmasıdır. Daha açıklayıcı bir ifade ile tetikleyici olaylar dijital ortamda gerçekleşmektedir. Çocuğun güvenli odası, bilgisayar aracılığıyla güvensiz bir dünyanın istilası altındadır bu dünyanın ayrı yasaları hatta bir dili vardır. Yetişkinler bu dilden habersizdir. İlk şok buradan gelmektedir. İkinci neden, okulların gene çocuklar için güvenli bir alan olmadığı bilakis zorbalığın sürdürüldüğü, yetişkinlerce düzen ve disiplinin sağlanamadığı, kaotik bir ortam olmasıdır. Bu şoku gene olan bitenden habersiz bir yetişkin üzerinden hissederiz. Polis memurumuz, her sabah karın ağrısı nedeni ile okula gitmek istemeyen oğlunun aslında okulda uğradığı zorbalığı fark eder. Sonuncusu ise bence en sarsıcı olan nedendir; Jamie iyi bir ailede yetişmiş gözükmektedir. Baba iyi bir babadır. İyi bir baba olmak için yapması gerekenleri yapmıştır gene de ondan Jamie gibi bir çocuk olmuştur. Çocuk yetiştirmeyle ilgili bildiklerimiz, bize anlatılanlar, umduğumuz yere ulaştırmayabilmektedir. Bu aileden, bu anne babadan bu çocuğun çıkması normaldir netliği bozulmakta, bizim gibi bize benzer bir aileden bu çocuk çıkabilir belirsizliğine dönüşmektedir.
Adolescence dizisinin kahramanı Jamie ağırlıklı, siber zorbalık, okul zorbalığı, incellik gibi faktörler bağlamında ele alınmaktadır. Psikolojik gelişimi ise baba ile ilişkisi üzerinden anlatılır. İlk etapda Psikoloğun babanın öfke problemine dikkat çektiği sahnelerde Jamie’nin öfkelenmesi ve bunu red etmesi “baba gerçekten çok öfkeli biri olmalı ve belki de şiddet bu çocuğun hayatının olağan parçası” diye düşündürtse de, dizide bu konuda bir ters köşe vardır. Baba nazik, ailesini desteklemeye çalışan iyi bir babadır. Hatta son bölümde aile için dış çevre o kadar zorlayıcı ki, bu kadar zorlanmaya rağmen baba öfkesini bir hayli iyi yönetmektedir. Babanın öfke nöbetleri geçirdiği sahnelerde, bir çok insan onunla kolayca empati kurabilir. Baba bir tekniker, kaslı, sportif, her türlü sporu izleyen maskülen özelliklerin ağır basan bir erkektir. Jamie ise fiziksel olarak zayıf, parlak pürüzsüz bir cilde sahip, seyirciye göre sevimli bir yüzü olmasına rağmen kendisini çirkin bulmaktadır. Sporda o kadar beceriksizdir ki psikoloğa bir maçta babasının onun beceriksizliği karşısında hissettiği utancı saklamak için yüzünü çevirdiğine dair bir anı anlatır. Aynı anıyı son bölümde babanın ağzından da dinleriz. Jamie babası gibi bir “erkek” olamamanın acizliğini hissetmekte ve tıpkı babasının ondan utanması gibi kendinden utanç duymaktadır. Erkek şiddetinin altında yatan temel duygulardan biri işte bu utançtır. Utanç duygusu, incelik kültüründe yer alan %20 ye %80 mevzusu ile tekrar gündeme gelir. Psikolog, Jamie’ye ölen kızdan hoşlanıp hoşlanmadığını sorar. Jamie bu kızdan gerçekte hoşlanmamaktadır sadece son zamanlarda oğlanların ellerinde gezen fotoğrafları yüzünden alay edilen ve zorbalığa uğrayan bu kızın kendisini reddedemeyecek kadar aciz olduğunu düşünmektedir. Fakat işler düşündüğü gibi gitmez, Jamie reddedilir ve kız onunla sosyal medya da alay eder. Zorbalıkta roller çok çabuk değişmiştir. Madur olan kız artık zorba haline gelmiştir. Roller tekrar değişecek madur olan Jamie, bir katile dönüşecektir. Psikologla olan konuşmalarında kızın ne kadar zalim ve zorba olduğunu anlatır, ölümü hak etmemiştir – gerçekte hak ettiği şey ölüm olmuştur – fakat sanki bir ölü hakkında değil de hala kavga ettiği biri hakkında konuşuyor gibidir. Psikolog, Jamie’ye ölümü anlayıp anlamadığını sorar, bahsettiği kızın ölmüş olduğunu hatırlatır. Jamie bir insanın ölmüş olmasının ne anlama geldiğini bilişsel olarak kavrayacak zekaya sahiptir lakin empatik yetersizliği psikolog için bile zorlayıcı olmuştur. Bir yandan, ağlayan, sıcak çikolatasının içine atılan şekerlemelere sevinen, korkudan altına işeyen, babası için endişelenen, evini isteyen Jamie’de çocukluğun tüm masumiyetini görürken, psikologla olan sahnede zaman zaman masum çocuğun manipülatif, öfkeli, kontrol edici bir “erkek” e dönüştüğünü görürüz. Psikolog katille karşılaşmış ve korkmuştur. Jamie güçlü kanıtlara rağmen aylarca masum olduğunu söyler ve vahşice işlediği cinayetle ilgili tek bir pişmanlık belirtisi göstermez. Dizide her ne kadar çocuğun neden cinayeti işlediğinin cevabı verilmese de, ağırlıklı siber zorbalık, okul zorbalığı, incellik gibi sorunlara dikkat çekilir.